ชีวิตในวัยเยาว์ หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ

 

        หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ เป็นบุตรของ คุณ พ่อบุญ  แม่ทองขาว  ฉัตรพลกรัง เกิดที่บ้านไร่ ต.กุดพิมาน อ.ด่านขุนทด จ.นครราชสีมา เมื่อวันพฤหัสบดี ที่ 4  ต.ค. ปี 2466  ตรงกับแรม 10 ค่ำ เดือน 10 ปีกุน  มีน้องสาว ร่วมสายโลหิตเดียวกัน 2 คน คือ 1.นาง คำมั่น วงษ์กาญจนรัตน์  2.นาง ทองหล่อ จันเพ็ง

        ชีวิตในเยาว์วัย หลวงพ่อคูณ ถือกำเนิดในตระกูลที่ยากจน  บิดา-มารดามีอาชีพ ทำนา-ทำไร่ เมื่อ ปี 2477 หลวงพ่อคูณ มีอายุได้ 11 ปี โยมแม่ได้ถึงแก่กรรม จากนั้นโยมพ่อได้นำหลวงพ่อคูณไปฝากเป็นศิษย์ไว้ที่วัดบ้านไร่ เพื่อให้เรียนหนังสือกับพระสงฆ์ โดยมีพระอาจารย์ หลี อารกฺขยโย พระอาจารย์ เชื่อม วิรโช พระอาจารย์  ฉายา กิตฺติปญฺโญ  ทั้งสามรูปล้วนแต่เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านไร่ในเวลาต่อมาด้วยกันทั้งสิ้น

        พระอาจารย์  หลี นอกจากสอนให้ท่องหนังสือสวดมนต์แล้ว ยังเป็นทั้งครูสอนภาษาไทย  และภาษาขอม แล้วท่านยังเป็นครูที่เข้มงวดมาก ทั้งเฆี่ยน ตี จนหลวงพ่อคูณกลัว และตั้งอกตั้งใจเรียน

        เมื่อหลวงพ่อคูณ มีอายุได้ 16 ปี ได้ออกจากวัดบ้านไร่  ไปอยู่ในความอุปการะของน้าชาย ชื่อ โหม น้าสะใภ้ ชื่อ น้อย  ศิลปะชัย หลวงพ่อคูณได้ช่วยน้าทั้งสองทำ ไร่ทำนาอย่างหามรุ่งหามค่ำด้วยความขยันขันแข็ง อยู่มาวันหนึ่ง หลวงพ่อคูณ รู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก จึงได้ทอดกายนอนเผลอหลับอยู่บนคันนาเป็นเวลานาน นาง น้อยน้าสะใภ้เห็นหลานนอนเช่นนั้น จึงพูดเชิงเปรียบเทียบขึ้นว่า คูณไม่ไหวเหรอหลาน ถ้าไม่ไหวก็ไปบวช เมื่อหลวงพ่อคูณได้ยินเช่นนั้น จึงตอบขึ้นว่า “น้าคอยดูเด้อหากฉันได้บวชแล้ว ขอรับรองว่าฉันจะไม่ยอมสึกเป็นอันขาด จะบวชจนวันตายเลยแหละ” หลวงพ่อคูณอยู่กับน้าได้2 ปี

        ด้วยความเป็นคนหนุ่มหลวงพ่อคูณ อยากเป็นหมอเพลงโคราช จึงได้ชวนนาย เล เพียมขุนทด ซึ่งเป็นญาติอายุอยู่ในวัยเดียวกัน อยู่บ้านเดียวกัน และมีน้ำเสียงไพเราะกังวานเดินทางด้วยเท้าบุกป่าฝ่าดงจากบ้านไร่ ต.กุดพิมาน อ.ด่านขุนทด มุ่งหน้าสู่บ้านมะระ ต.ดอนชมพู อ.โนนสูง ซึ่งต้องใช้เวลาเดินเท้าถึง 5 วัน 5 คืน เมื่อไปถึงบ้านมะระแล้ว จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของครูสน ซึ่งเป็นครูเพลงที่มีชื่อเสียง มีลูกศิษย์ลูกหาชายหญิงเป็นจำนวนมาก เมื่อครูสนทราบความประสงค์และมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่ จึงได้รับหลวงพ่อคูณและนาย เล เป็นศิษย์โดยการช่วยครูสน ทำนาเพื่อเป็นการแรกเปลี่ยนกับการหัดเป็นหมอเพลงโคราช

        ในขณะที่หัดเป็นหมอเพลงอยู่นั้น หลวงพ่อคูณ ได้พบหญิงสาวที่ถูกใจอยู่คนหนึ่ง ชื่อว่า "รำพึง" ซึ่งต่อมาได้เป็นหมอเพลงที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักในวงการเพลงโคราช หลวงพ่อคูณได้แต่แอบรักอยู่ โดยฝ่ายหญิงไม่ได้รู้อยู่เป็นเวลาแรมปี ครั้นจะบอกให้เขารู้ความในใจก็นึกกระดากอาย จึงเก็บความในใจเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ต่อมาหลวงพ่อคูณได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว ก็เอ่ยปากกราบลาครูสน และชักชวนนายเล กลับบ้าน พร้อมกับความรู้ที่ครูสน ให้หลวงพ่อคูณ เป็นบทเพลงโคราชบทหนึ่ง เนื้อหาเป็นบทเกี้ยวพาราสี ตัดพ้อต่อว่าสาวเพื่อทำให้สาวเกิดความสงสารเห็นใจบทเพลงนี้อยู่มีว่า

โอ.....โอม...ที่เขาตักบาตร...ทำบุญ...ถึงตัวไอ้หมอคูณก็ย่อมได้ทำบ่อย สาวเอยสาวน่อยที่ยอมให้ทำบ้าง บัดนี้รูปของเขาน่ะคือหมื่นคือขุน บัดว่ารูปของเขาน่ะคือหมื่นคือขุน  บัดว่ารูปไอ้คูณนี่คือลิงคือค่าง คือ ลิง คือค่างรูปร่างไม่เหมือนใคร เหมือนเขาก่อไฟ..คือ..ดุ้น..ไม่ทำเบี่ยงทำบ่าย ก็ย่อมไม่ทำบ่อย เมื่อครั้งเป็นเด็กน่อย พี่พี่ก็ยอมให้ทำได้บ้าง ผีเอย เมื่อไรจะมากินข้า อยู่ได้ก็ชิงแต่หมา กินเข่า เสือใหญ่เท่าควายเอย เมื่อไรจะมากิน..คูณ...     

         หลังจากกลับมาจากการเรียนเป็นหมอเพลงโคราช หลวงพ่อคูณได้ ไปอยู่ในความอุปการะของน้าเขย ชื่อ เขียว น้าสาวชื่อ ทองมี พาวขุนทด เป็นเวลา 2 ปี  ต่อมาย้ายไปอยู่ในความอุปการะของน้าชาย ชื่อ พรม น้าสะใภ้ชื่อ รอด  ศิลปะชัย อีก 2 ปี จนอายุได้ 21 ปี จึงเข้าบรรพชาอุปสมบท