วิญญาณตายแล้วไม่รู้ตัว มาขอให้ช่วย

วิญญาณตายแล้วไม่รู้ตัว มาขอให้ช่วย

        วัดกำแพง คือวัดเก่าแก่แห่งหนึ่งในย่านพระราม 2 วัดนี้มีชื่อเนื่องจากเดิมทีมีเกจิอาจารย์ชื่อดังผู้ทรงบารมี นั่นก็คือหลวงพ่อไปล่ พอหลังจากท่านมรณภาพไป เหรียญหล่อและพระเครื่องของท่านจึงมีราคา และเป็นที่ต้องการของนักเล่นพระมาช้านานแล้ว วัดกำแพงไม่ได้อยู่ติดถนนเส้นหลัก การเดินทางต้องเข้าซอยไปพอสมควร ซึ่งเดิมทีซอยเข้าวัดกำแพงเมื่อก่อนนั้น ถือเป็นเส้นทางเปลี่ยวและค่อนข้างน่ากลัว รวมถึงเมื่อก่อนยังมีเหตุการณ์จี้ปล้นกันด้วย ผิดกับยุคสมัยนี้ที่ดูเปลี่ยนแปลงไปเยอะ เมื่อความเจริญเข้าถึงจึงดูไม่น่ากลัวและไม่อันตรายแบบแต่ก่อน

        เรื่องเล่าชวนขนหัวลุกวันนี้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชุมชนย่านวัดกำแพง ที่มีแฟนเพจท่านนึงส่งเรื่องเข้ามา ซึ่งแอดมินอ่านแล้วรู้สึกว่ามันทั้งแปลกและก็หลอนดี จึงนำมาถ่ายทอดต่อให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันครับ  เรื่องนี้เกิดขึ้นนานพอสมควรแล้วค่ะ เมื่อประมาณ 16-17 ปีที่แล้ว ซึ่งตอนนั้นเรา (ผู้เล่า) เพิ่งจะอายุ 17 ปี ส่วนน้องชายที่อยู่ร่วมประสบการณ์ในวันนั้น อายุ 9 ขวบ ค่ะ บ้านของเราตอนนั้นปลูกติดอยู่ข้างวัดเลย คนแถวนั้นเค้าจะเรียกกันว่า"ย่านเล้าเป็ดเล้าไก่" โดยที่ตรงนั้นจะมีการต้มเป็ดต้มไก่ขายกันในช่วงเทศกาลสำคัญๆ เรากับน้องชายก็มีหน้าที่ช่วยทางบ้าน บางทีก็ต้องเอาของไปขายที่ตลาดเช้า ซึ่งถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตลาดเช้าตรงหมู่บ้านดีเค แถวบางบอน นั่นแหละค่ะ

        วันนั้นเวลาประมาณตี 4 เรากับน้องชายก็ขี่รถมอเตอไซต์ออกมาจากบ้าน เพื่อไปต่อรถไฟอีกที ซึ่งถือเป็นการเดินทางที่สะดวกสุดแล้วพอจอดรถก็มายืนรอต่อรถอยู่ตรงที่มีตู้โทรศัพท์หน้าวัด (ซึ่งปัจจุบันไม่ทราบว่ายังอยู่รึเปล่านะ) ตรงข้ามกับซอยบ้านเราพอดี มองไปทางซ้ายคือวัด ส่วนถ้ามองไปข้างหลังเราก็คือ อัฐิหรือที่ๆ เขาไว้เก็บกระดูกคนตายนั่นแหละค่ะ

        ช่วงเวลานั้นตามท้องถนนไม่มีคนเลย รถก็ยังแทบไม่มีวิ่ง จำได้ว่าวันนั้นเรากับน้องยืนรอรถนานมากๆ แล้วขณะที่กำลังยืนรออยู่นั้น จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเค้าวิ่งตรงเข้ามาหาเรากับน้อง คือเราไม่ได้เห็นชัดนะ ว่าเค้าวิ่งมาจากทางไหน เรียกว่าเห็นอีกทีเค้าก็มาอยู่ตรงหน้าเรากับน้องแล้ว..!! พอเข้ามาใกล้ เค้าก็เอื้อมมือมาแตะตัวเรา เขย่าตัวเรา แต่มันแปลกตรงที่เรากลับไม่ได้รู้สึกว่าเขาโดนตัวเราเลย..!! เท่าที่สังเกตุผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นผู้หญิงผมสั้น ไว้ผมตรง ผิวสองสีแต่ไม่ถึงกับดำนะ ท่าทีผู้หญิงคนนั้นเขาเหมือนตื่นกลัวอะไรสักอย่าง เขาร้องไห้ สีหน้าแสดงถึงความเสียใจ และบอกกับเราว่า"อยากจะกลับบ้าน จะกลับบ้าน จะกลับยังไง จะกลับบ้าน..!!" ตอนนั้นเรากับน้องก็ตกใจ เพราะไม่รู้จะช่วยอะไรเค้ายังไง ระหว่างนั้นก็เหมือนว่ามีอะไรมาดลใจเรา ให้เราก้มไปดูที่ขาเขา ปรากฏว่า ขาเขาไม่ แตะพื้นค่ะ คือเหมือนเขาลอยอยู่ ไม่มีส่วนใดสัมผัสพื้นเลย..!!

        ในตอนนั้นเราตกใจกลัวมากๆ รู้สึกสับสนไปหมด เพราะไม่คาดคิดว่าจะเจออะไรที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อนพอตั้งสติได้ เราก็หันไปคว้ามือน้องชาย และพากันวิ่งกลับเข้าไปในซอยบ้านแบบไม่คิดชีวิตเลยค่ะ พอไปถึงที่บ้านก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟังด้วยความตื่นเต้น สรุปแล้ววันนั้นไม่ได้ไปขายของค่ะ เพราะกลัวจนไม่กล้าออกไปแล้ว

        เรื่องน่ากลัวยังไม่จบเพียงเท่านี้นะคะ เพราะพอตกเย็นวันนั้นเวลาประมาณสัก 5 โมงเย็นเห็นจะได้ อยู่ๆ เจ้าน้องชายเราก็วิ่งมาหาเราที่บ้าน ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก พอมาถึงไม่ทันได้พูดอะไรมันก็บอกให้เราตามไปดูอะไรที่วัด ซึ่งตอนแรกเราก็แปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ? น้องชายพาเราไปดูที่ศาลาหนึ่ง ซึ่งขณะนั้นกำลังมีงานพิธีสวดศพกันอยู่ น้องบอกให้เราไปดูรูปที่หน้าศพ พอเราเห็นก็แทบช็อคเลยค่ะ ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก..!! เพราะว่ารูปที่ตั้งอยู่หน้าศพนั้น เป็นรูปผู้หญิงคนเดียวกับที่เราเห็นเมื่อตอนเช้ามืดนั่นเองค่ะ..!!

        หลังจากที่รู้ตัวว่าน่าจะเจอผีหลอกเข้าให้แล้ว จึงอยากทราบว่าผู้หญิงคนนั้นที่เราเห็นเค้าเป็นใครมาจากไหน ซึ่งเท่าที่ดูไม่คุ้นหน้าและไม่น่าจะใช่คนแถวละแวกบ้านเราด้วย แต่เห็นพวกผู้ใหญ่เขาพูดกันว่า ผู้หญิงคนนี้ตายไม่ค่อยดี..!! แต่ก็ไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากไปกว่านี้ พอหลังจากเหตุการณ์หลอนคราวนั้นผ่านไป เราก็ได้แต่คิดว่า หรือวิญญาณผู้หญิงคนนั้นเค้าจะไม่รู้ตัวเองว่าตายนะ หรือไม่ก็คงอยากจะกลับบ้าน ไม่ก็ตอนที่เค้าตาย เค้าอาจจะเจอเหตุการณ์เลวร้ายอะไรมารึเปล่า จิตสุดท้ายจึงมาในรูปแบบๆ นั้น..เรื่องทั้งหมดก็มีแค่นี้ค่ะ.